Werkgever weigert ten onrechte ouderschapsverlof

Voor toewijzing van de vordering moet aannemelijk zijn dat een gelijkluidende of soortgelijke vordering in een te voeren bodemprocedure zal worden toegewezen. Beoordeeld dient dus te worden of het al dan niet aannemelijk is dat de bodemrechter tot het oordeel zal komen dat [eiser] zijn aanspraak op ouderschapsverlof kan doen gelden op de door hem gewenste wijze.

Uitgangspunt van de Wet arbeid en zorg (hierna: Wazo) is dat een werknemer zijn ouderschapsverlof kan opnemen gedurende de periode en op de wijze die hij verkiest. Op grond van een zwaarwegend bedrijfs- of dienstbelang kan de werkgever, na overleg met de werknemer, de door de werknemer gewenste invulling van het verlof wijzigen (artikel 6:5 lid 3 Wazo) en in uitzonderlijke gevallen om dezelfde reden ook geheel weigeren. In zijn algemeenheid moet bij een zwaarwegend bedrijfs- en of dienstbelang worden gedacht aan situaties waarbij de afwezigheid van de werknemer niet via de normale bedrijfsvoering en inzet van het overige personeel kan worden opgevangen en dit ernstige consequenties heeft. Of er sprake is van een zwaarwegend bedrijfs- of dienstbelang is afhankelijk van de concrete feiten en omstandigheden van het geval. Het is aan de werkgever om daarover voldoende te stellen en te onderbouwen.

Tussen partijen is in geschil of er een zwaarwegend bedrijfsbelang is dat zich verzet tegen het opnemen van ouderschapsverlof op de door [eiser] gewenste wijze. [gedaagde] stelt dat [eiser] onmisbaar is in de bedrijfsvoering vanwege zijn specialistische kennis op het gebied van de inkoop en verkoop van ‘cooked poultry’. Volgens [gedaagde] is hij de enige in het bedrijf met die kennis, ervaring en de relevante contacten. Er zijn binnen het bedrijf geen anderen die hem op dat punt gedurende anderhalve dag per week kunnen vervangen, behalve één van de directeuren die dat op incidentele basis doet bijvoorbeeld als [eiser] met vakantie is. Het is volgens [gedaagde] niet mogelijk om gedurende slechts anderhalve dag per week iemand van buiten het bedrijf aan te trekken om [eiser] te vervangen. Het aantal mensen met vergelijkbare kennis van de markt is volgens haar op één hand te tellen en is bovendien gebonden aan concurrentie- en relatiebedingen. Die zijn niet voor anderhalve dag per week in huis te halen, zo stelt zij.

[eiser] heeft betwist dat voor het vervullen van zijn functie zodanige specialistische kennis noodzakelijk is dat een ander die niet heeft of op korte termijn kan verwerven. Ook stelt hij dat er wel andere medewerkers zijn die hem gedurende anderhalve dag per week kunnen vervangen. Hij heeft in dit verband de namen genoemd van twee collega’s, te weten de heer [C] en de heer [D] , die in de praktijk ook regelmatig als zijn achtervang fungeren. De heer [C] heeft zelfs dezelfde functie met dezelfde werkzaamheden verricht bij een concurrent volgens [eiser] , zodat echt niet valt in te zien dat zijn afwezigheid niet kan worden opgevangen.

Naar het voorlopig oordeel van de kantonrechter heeft [gedaagde] de aanwezigheid van een zwaarwegend bedrijfsbelang dat aan het ouderschapsverlof van [eiser] in de weg staat niet voldoende onderbouwd. Hoewel de kantonrechter aannemelijk acht dat [eiser] binnen het bedrijf van [gedaagde] een bijzondere positie bekleedt door op de markt van “cooked poultry’ zowel in te kopen als te verkopen – en daarvoor ook navenant wordt beloond – heeft [gedaagde] niet duidelijk gemaakt, en in elk geval niet onderbouwd, dat deze specifieke markt zulke bijzondere kennis of competenties vraagt dat afwezigheid van [eiser] voor anderhalve dag per week onoverkomelijk is of dat zijn afwezigheid niet kan worden opgevangen door anderen. [eiser] heeft gesteld dat zijn functie voor een heel groot deel neerkomt op meer algemene commerciële in- en verkoopvaardigheden in de vlees- en gevogeltebranche. Dit heeft [gedaagde] niet weersproken. Zij heeft gesteld dat een goede kennis van de invoervoorschriften, invoerheffingen en verkopers van wie “cooked poultry” wordt ingekocht onontbeerlijk is. Dat moge zo zijn, maar [eiser] heeft daartegenover gezet dat die kennis toegankelijk is en snel te verwerven en [gedaagde] heeft het tegendeel niet onderbouwd. Daarbij komt dat [gedaagde] ook onvoldoende heeft onderbouwd waarom de twee door [eiser] als mogelijke vervangers aangedragen collega’s, al dan niet na een inwerkperiode, hem niet zouden kunnen vervangen gedurende zijn afwezigheid. Zij heeft niet gemotiveerd weersproken dat dit in de praktijk ook al het geval is, wanneer [eiser] met verlof is of in het buitenland aan het werk. Het betoog van [gedaagde] dat de heer [D] zich bezig houdt met andere takken van pluimvee en alleen gericht is op de Europese markt en dat het jaren geleden is dat de heer [C] een soortgelijke functie als [eiser] heeft uitgevoerd, is in dit verband onvoldoende. [gedaagde] heeft niet weersproken dat [C] in staat is de werkzaamheden van [eiser] uit te voeren. Zij heeft slechts gewezen op – niet nader toegelichte – “belemmeringen” en op het concurrentiebeding van [C] jegens zijn vorige werkgever. Hoe en in welke mate dit beding of deze “belemmeringen” [C] daadwerkelijk beletten om gedurende de afwezigheid van [eiser] taken van hem op te pakken of uit te voeren is echter niet nader toegelicht. De kantonrechter gaat er dan ook van uit dat het opvangen van de afwezigheid van [eiser] niet zodanig problematisch is dat dit – al dan niet met enige aanpassing in werkroosters of onderlinge taakverdeling gedurende de werkweek en/of met enig inwerken – niet zou kunnen worden gerealiseerd. Dat de taken die juist die specifieke kennis en ervaring van alleen [eiser] vereisen, niet in de overige drieëneenhalve dag van de week kunnen worden uitgevoerd is tot slot evenmin aannemelijk geworden. Dit alles veroorzaakt mogelijk organisatorisch ongemak bij [gedaagde] , mede gelet op de wijze waarop zij de taken over haar in- en verkopers heeft verdeeld, maar dat is in veel organisaties het geval wanneer een werknemer ouderschapsverlof wil opnemen en kan niet op de werknemer worden afgewenteld. Niet gebleken is dat het verlof van [eiser] voor [gedaagde] tot in redelijkheid niet te aanvaarden gevolgen leidt. Dat het mogelijk lastig is externe kandidaten te vinden voor een dergelijke vervanging, zoals [gedaagde] heeft betoogd, acht de kantonrechter, wat er verder van zij, gelet op het bovenstaande niet doorslaggevend.

[gedaagde] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [eiser] worden begroot op:

- dagvaarding € 103,10

- griffierecht € 78,00

- salaris gemachtigde € 600,00

Totaal € 781,10

De gevorderde nakosten zullen op na te melden wijze worden toegewezen.